Raven Güncesi

  Aile; her zaman hoş olan, güzelliği ve nicelikleriyle en rahat olduğumuz, doğduğumuzdan beri bizi besleyen, ilgilenen, katılım gösterdiğimiz, yaşamın en minimal ögesi. Devletin ailesi kurumsal köleliğin yapıtaşıdır ve adı evliliktir. Daha en baştan mülk üzerine yoğunlaşmıştır.  Anarşide aile özgürlüğün, eşitliğin, baskılanmasız bir yaşamın eşliğidir ve adı eşliliktir. Özgürlük vardır, istediğinizi sevebilir ve bunun için yargılanmazsınız.  Devletin var olduğu yaşamda evlilik tüketim ve aslı olmayan bir güvenin baskılanması üzerine kuruludur.  Ulus devlette çok eşlilik gece hayatıdır, takılmacadır, bağlanmasızlıktır, sorum bilmemektir.  Anarşide çok eşlilik durumu özel bir kişinin hayatınızda daimi olması ve yaşadığınız iyi ve kötü şeyleri devamlı paylaştığınız bir yaşam biçimine dönebilir, aldatma yoktur, zorlama da yoktur. O özel kişi hiçbir şey saklamadığınız beraber yaşadığınız en özel en sevgili kişidir. Aile odur, özgürlüktür, şefkattir, sevgidir ve umursanmaktır.

  Merhabalar herkeslere, umuyorum bu çok uzun soluklu bir macera olur ve sizler de, sonradan gelecek olan Özgür'ler, haaa pardonleyin kendi-olan diyecektim- demiş oldum, bu yolculuğa sahip çıkar ve omuzlar, büyütür.  Hepinize merhabalar. Sevgi dolu anarşik Buraya Edgar Allan Poe'nun bir şiirini bırakıyorum ve böylece bu macera başlıyor, sessizce, özgürce . . .  Edgar Allan Poe - (The Raven) Ortasında bir gecenin, düşünürken yorgun, bitkin O acayip kitapları, gün geçtikçe unutulan, Neredeyse uyuklarken, bir tıkırtı geldi birden, Çekingen biriydi sanki usulca kapıyı çalan; “Bir ziyaretçidir” dedim, “oda kapısını çalan, Başka kim gelir bu zaman?” Ah, hatırlıyorum şimdi, bir Aralık gecesiydi, Örüyordu döşemeye hayalini kül ve duman, Işısın istedim şafak çaresini arayarak Bana kalan o acının kaybolup gitmiş Lenore’dan, Meleklerin çağırdığı eşsiz, sevgili Lenore’dan, Adı artık anılmayan. İpekli, kararsız, hazin hışırtısı mor perdenin Korkulara saldı beni, daha önce duyulmayan; Yatışs